'mariposa'

MAY “phobia” si Misis kapag nakakakita ng paru-parong mariposa sa loob ng aming bahay. Nagsimula ito noong 2008 nang habang namamalantsa siya ay may dumapong mariposa sa kanya. Napasigaw pa siya dahil matatakutin siya sa mga insekto. Makalipas ang ilang sandali ay nag-ring ang aming telepono. Isang kamag-anak niya ang nasa linya at nagbabalita na ang paborito niyang uncle ay namayapa na—ilang minuto pa lang ang nakakalipas.

Ilang mariposa pa ang dumalaw sa aming bahay—at ang laging kasunod niyon ay ang balitang may kamag-anak siyang namayapa.

Binigyan niya tuloy ng kahulugan na ang ganoong pangyayari ay lagi niyang naiiugnay sa isang malapit sa amin na namayapa na. Ako naman, bagaman at may kaunti ring pamahiin sa katawan, ay laging sinasabi sa kanya na baka nagkakataon lamang. Pero sabi nga niya, kung nagkakataon lang, bakit palagi naman?

Noong August 5 ng gabi, habang paakyat ako sa aming hagdan ay sinalpok ako sa mukha ng malaking mariposa. Bigla akong kinabahan pero binalewala ko lang iyon. Nakita rin pala ni Misis na noon ay kasunod ko sa pag-akyat ang nasabing paru-paro. Sigaw niya, “Ay, mariposa! Saan galing ‘yan?”

Hindi ako sumagot at pilit binalewala ang nangyari. Pero aaminin kong may kabang biglang bumundol sa aking dibdib, lalo pa nang sabihin niyang sino na naman kaya ang namaalam?

Tatlong kapatid kong babae ang medyo hindi okey ang kalusugan sa ngayon. Ang isa ay kasama sa aksidente sa JAM kamakailan, malubhang nasugatan at patuloy na nasa ospital. Ang isa ay na-mild stroke habang ang isa naman ay sadyang hinain ang katawan. Ang isip ko ay natutuksong mangumusta sa kanila kahit gabi na para lang makatiyak ako na wala ni isang sinamang-palad sa kanila noon. Ito ang naglalaro sa isip ko dahil tiyak na walang nangyari sa side ni Misis dahil maagap silang magbalita. Ang mga kamag-anak ko naman o kadugo, kung mabalitaan kong pumanaw na ay kung kailan nailibing na pala. Pero nanaig sa akin ang huwag maniwala sa mariposa. Nagkataon lang, pilit kong isinisiksik sa isip.

Nawala na sa isip ko kinabukasan ang tungkol sa mariposa. Lunch time ay nakatanggap ako ng text mula sa isa kong pamangkin. Napanganga ako nang mabasa ko ang mensahe. Isa sa mga best friend at kumpare ko ang namatay noong gabi! Naaksidente sa motorsiklo.

Sobra akong nalungkot...

Ang kaibigan/kumpare kong ito ay matagal kong kasa-kasama at kalaro noong mga bata pa kami. Matanda ako sa kanya ng tatlong taon. Nagkahiwalay lang kami nang magkatrabaho na siya at ako naman ay lumuwas ng Maynila. Sa tagal ng aming paghihiwalay ay nagkita lang kami nang kunin niya akong ninong ng panganay na anak niya. Maysakit ako noon at kalalabas lang ng ospital, pero dahil sa hiya ko sa kanya ay pinilit kong maka-attend ng binyagan—na labis naman niyang ikinatuwa. At dahil yata sa sobrang tuwa, may mga piyesa siya ng binubuong owner-type jeep na hindi na raw niya itutuloy dahil may AUV na siya, kunin ko na lang daw at ako na ang magbuo. Hindi ko na rin naman nabalikan.

Maganda ang naging buhay niya dahil pareho silang may trabaho na mag-asawa at nakapagpatayo agad ng bahay. Iyon nga lang, wala na akong naging balita sa kanya at kung ilan ang naging anak niya.

Iyon na rin pala ang huli naming pagkikita...

Hindi na ako nakapunta sa libing niya kaya lalo akong nalungkot. Humingi na lang ako ng sorry sa kanya, at nangakong lagi kong aalalahanin ang aming kabataan. Ang masayahin niyang personalidad, ang magandang direksyon sa buhay.

Sana rin ay maging babala sa lahat nang nagmomotorsiklo ang nangyari sa kanya. Lagi na ay nasa panganib kapag sa sasakyang dalawa lang ang gulong ka sakay kahit gaano ka pa kaingat.

At ang tungkol sa mariposa, na sabi nga ni Misis ay hindi pa sumasablay sa pagpapahiwatig, marahil nga ay nagparamdam ang kaibigan ko sa akin. Natutuwa naman ako. Ibig lang sabihin, isa ako sa mga espesyal na tao sa naging journey niya sa mundo dahil noong oras na binawian siya ng buhay ay isa ako sa kanyang unang dinalaw.

Rest in peace, Eli, my friend and kumpare... Nasa sinapupunan ka nang muli ng Maykapal, sa isang bahagi na puno na ng kapayapaan.