LAST year ay isang buwan na namahinga ang aking laptop na kung tawagin ko ay “monster.” Monster dahil sobra-sobra ang lakas nito. Sagad-sagaran ang specifications. Kahit ilang applications ang nakabukas, hindi nagha-hang at sobrang easy kung mag-open.
Produkto ito ng Compaq na ngayon ay pag-aari na rin ng Hewlett Packard o HP. Naengganyo akong bumili nito dahil sobrang bumaba ang presyo, and I thought it was a steal. Sa trabaho ko kasi, kailangan ko talaga ng monster na laptop o computer.
Nang mabili ko ito ay nag-research ako sa net ng tungkol sa nasabing unit. May mga message board na ang discussion ay may problema sa motherboard ang nasabing brand bagaman at maganda nga ang performance at medyo mura. Hindi iilang discussion ang nabasa ko na nagsasaad ng kagayang impormasyon. Ang sabi pa, after a year bago bumigay ang motherboard—kung kailan tapos na ang warranty. At aaminin kong medyo kinabahan ako roon.
Isang kaopisina ko sa ABS-CBN ang may kagayang unit bagaman at mas mababa ang specs kaysa sa aking monster. ‘Yun na nga, minsan ay inihahanap na niya ng buyer ang unit niya dahil bumigay nga raw ang motherboard at kung bibili raw siya ng pamalit na piyesa, para na rin siyang bumili ng bagong unit. Kaya ang plano niya, bumili na lang ng bago—at ibang brand na.
Last September nang bumigay rin ang motherboard ng unit ko. Walang indikasyon. Noong gabi ay ayos na ayos pa at nakapagtapos ako ng aking mga deadlines. Maayos ding nag-off. Pero kinabukasan nang buksan ko, ayaw nang mag-open.
Buti na lang at may mga extra akong computer sa bahay gaya ng Lenovo netbook na dinadala ko kapag may kliyente na ime-meet at kailangan kong mag-present ng project (a lot better than tablet); at isang ASUS Novalite desktop (with huge Samsung LED LCD monitor) na ginagamit ko kapag mahaba ang gagawin kong pagsusulat at kapag nagte-check ng PDF files sa mga home-based projects na ipinapadala ng artists. Mas mabilis pa ring mag-type sa regular keyboard at magtsek ng layouts sa malaking monitor. Uh, meron din akong Apple Mac Mini, pero magmula nang “hiramin” ng anak ko ay hindi na ibinalik.
Natutunan ko ang pagkakaroon ng maraming gamit para sa hanapbuhay sa ilang kakilala ko. Pag photographer ka, kailangan marami kang camera. Nang minsang nakadalaw ako sa bahay ni Aiza Seguerra, grabe ang dami ng gitara niya na lahat daw ay nagagamit niya depende sa mood. Same goes sa suki kong karpintero na laging may extra na tools. Ang mga comics artists, silipin mo ang drawing table at nakahilera ang mga pens at iba pang gamit sa pagdodrowing. Para nga naman pag pumalpak ang isa, hindi made-delay ang trabaho dahil may magagamit pa.
Anyway, dinala ko sa store na binilhan ko, at ang diagnostic ay bumigay nga raw ang motherboard. Ang problema, tapos na rin ang warranty. At kung papalitan, aabot ng P10,000 ang magagastos ko. Pinagpawisan ako nang malapot.
Suki ako sa store na iyon. Marami na rin akong nairekomendang mga kakilala para sa kanila kumuha ng unit. Sabi sa akin ng manager, ipapakiusap niya sa supplier ang unit ko dahil nga marami na akong nadalang customer sa kanila. After two days ay tumawag ako, at natanggap ko ang magandang balita—libre ang motherboard na ipapalit sa laptop ko.
Malas ako na sa dinami-rami nang na-produce na unit na kasabay ng laptop ko ay sa akin pa napunta ang “lemon.” Ang lemon ay ang term na ginagamit sa isang bagay (pwede ring tao) na mahina ang performance o depektibo. Nangyayari ito sa manufacturing industry, halimbawa’y sa kotse o appliances. Kahit pa gaano kahusay ang technology at quality control, may ilan-ilang unit na lalabas na madaling masira. Kung sa atin mapupunta ang mga ganitong lemon at tapos na ang warranty, sorry na lang tayo.
Mahirap ipaliwanag kung bakit may mga sumusulpot na lemon kahit gaano kaingat ang may-ari o gumagamit nito, kaya masasabi natin na kahit pa nga branded ang item, maingat man tayo o barubal sa paggamit nito, kung may depekto o wala ay batay na lang sa suwerte. Gayunpaman, pinakamahalaga na hawak natin ang resibo para kung dumating man ang pagkakataon na masira at pasok pa sa warranty, wala kayong magiging problema. In my case, nagkataon lang na naipag-ahente ko sila at pagkakataon naman ng store na binilhan ko na ibalik ang favor. May mga pagkakataon talaga na kapag loyal ka sa isang tindahan, madali ka nilang mauunawaan.
‘Yun nga lang, hindi na ako ganoon kakumpiyansa sa aking monster laptop—na isa palang lemon. But I’m still keeping it dahil para kaming komersyal ng San Miguel Beer—may pinagsamahan. May sticker (digital) na nagsasabing dumaan na ito sa crash test, and I am somehow hoping na ‘yung motherboard lang na pinalitan ang lemon sa kabuuan nito at maibabalik na nito ang paghataw sa trabaho na malabakulaw.
By the way, “Maligayang Araw ng mga Puso!” sa inyong lahat!
