'skipping christmas'

Not really.
Mas tamang sabihin na ginusto naming mag-anak na mag-celebrate ng Christmas this year na kami lang tatlo. Uh, not really—may dalawa kaming mongrels na kasa-kasama pa rin sa loob ng bahay kahit nag-lock kami ng gate pagkatapos magsimba.


November pa lang nang magkasundo kaming tatlo na maging detached pansamantala sa mundo sa araw ng Pasko. Maaga kaming nagsimba, nagsalu-salo at nagdaos ng munting party habang nakasara ang aming gate. Hindi naman namin kinalimutan ang spirit of Christmas na tungkol sa pagbibigayan. Ang pagbibigay sa iba sa abot ng aming makakayang mag-anak ay whole year round activity namin. Kami ang pamilyang mahilig mag-share.
Nagkataon lang na pakiramdam namin ay hindi kami masyadong nagkaroon ng bonding this year. Nag-college na ang baby namin at madalas ay wala siya sa bahay dahil sa maraming off-campus activities. Nag-polish naman ng kanyang drawing and music skills ang misis ko kaya madalas ay nag-iisa siya sa aming den (unfinished floor ng bahay, actually). Ako naman ay ginagampanan ang tungkulin ng isang padre de familia 48 hours a day. Napakabihira na nagkakasabay-sabay kaming kumain.
So, ngayong Pasko ay nilubos namin ang pagkasabik sa isa’t isa. Bukod sa naka-lock na gate ay naka-unplug ang telephone line, naka-off ang mga cellphone at masaya kaming naghuntahan na mag-anak—nag-down memory lane kami sa mga nakaraang Christmas na medyo may recollection na ang aming anak.
Hindi rin ako namigay ng Christmas gifts sa aking mga inaanak, pero gagawin ko ‘yun by January. Tinamad akong mag-withdraw ng pera dahil sa napakahabang pila sa mga ATM machines. A lame excuse pero totoo.
Maagang dumating ang Pasko sa akin. January 5 pa lang ay nag-text na sa akin ang secretary ng The Batangas Post (a weekly local paper na ako ang editor) na mag-check ako ng aking bank account dahil ipinadala na ang bonus. Wala akong bonus sa ABS-CBN Publishing, but unlike the previous years ay maaga nila akong pinapirma ng kontrata ngayon (last year ay halos March na ako nakapirma), and for me ay maganda nang gift iyon. Mukhang nag-mature na ‘yung mga galit sa akin doon, ah! As of blogtime (Dec. 26) ay wala pang bonus na ibinibigay sa akin ang Risingstar (our annual income almost quadruple this year!). Nahihirapan pa sigurong magkuwenta kung magkano ang iaabot. Well, okey lang kahit wala. Mas gusto ko na mag-hold na lang sila ng comics contest para sa mga indies sa 2008!
Nag-advice din kami sa mga relatives, on both sides, at sa mga kaibigan na hindi kami tatanggap ng bisita ngayon. Hindi naman kami anti-social pero naging problema namin ang dalawang mongrels na ito na mahilig mang-harass ng aming mga bisita. Hindi sila nangangagat pero—ah, mahirap ipaliwanag kung gaano sila kakukulit! Minsan pasyal kayo, malalaman n’yo kung bakit!




Kaya kahit may namamasko sa labas, ang makukulit lang ang nag-e-entertain sa kanila.


Nag-isip din ako ng gift sa sarili ko. I've been working like a dog and I guess I need some rewards. Last December 14, I almost went home with this cool stuff—the Asus Eee 4G laptop. Priced at P20,000, napakasarap nitong gamitin lalo na at napakaliit lang ng size (7” screen). Ayoko na sanang bitawan ito pero matapos kong ma-testing ay nagdalawang-isip ako. I-search n’yo sa net, malalaman ninyo kung bakit. Maghihintay muna siguro ako ng model na operated na ng Windows XP at may mas malaking storage.


Last January 17 ay nag-sale naman ang isang Apple store malapit sa ABS-CBN. Nakita ko sa kanilang online store ang ibook G3 na worth P13,000 na lang, at ipod Nano 2G na almost P1,700 na lang! Agad kong tinawagan ang kumpare ko na purchasing manager namin at may direct access sa nasabing store. Sabi ko ay kunin niya, bayaran muna at pupuntahan ko immediately. Nag-text siya sa akin after a couple of seconds at sinabing nabenta na ang mga items. Not my luck. The other ibook available is a 12-inch G4 priced at P24,000, and I immediately lost interest since hindi naman ako talaga Mac user.
Hindi rin ako namili ng regalo para sa mga kaibigan. Ang misis ko lang at ang anak ko ang meron. For my wife, the complete edition of Harry Potter books (she’s a bookworm), and a complete DVD set of Harry Potter (Harry’s the other guy in her life). And since she’s also a movie junkie—a complete DVD set of Spider-Man movies (which yield a real tiny Spidey comics below—and eventually became her Christmas gift to me!), some DVDs of romantic comedy films na napanood namin noong magsyota pa kami, and a speaker for her ipod video.


Simple lang ang gustong gift ng anak ko this Christmas; either a 4G flash drive o kaya ay tripod ng kanyang camera (parehong gagamitin sa mga school projects). But since she’s so nice the whole year round, I surprised her with an ipod Nano Movie, which I think is in her wish list kaya lang ay nahihiyang magsabi dahil medyo alam niyang nasasaktan ako sa tuition fee niya. Thanks to The Batangas Post, medyo nagka-budget ako para sa gift na ito.
In return, she surprised me with her unfinished pinup drawings of Witch characters—na kinuha niya ulit para tapusin. She has the making of a good comic book artist, at alam niyang masaya ako kapag nagdodrowing siya. Maybe I can have the finished drawing on my birthday.



Ang misis ko naman ay all-year round ang gift sa akin—ang kanyang pagmamahal at pang-unawa—mga regalong non-material pero necessity ng isang abalang husband. On my part, masaya ako na nabigyan ko ng kasiyahan ang dalawang tao na nagbibigay ng kulay at kahulugan sa aking existence—at kapag kapiling ko sila, sabi nga sa isang kantang pamasko—araw-araw ay nagiging Paskong lagi. Gusto ko ring malaman ninyo na may mga Pasko ring nagdaan sa buhay naming mag-anak na simple lang ang regalo ko sa aking mag-ina lalo na at dumating sa time na wala akong projects; a silver earrings for my wife, and a coloring book for my daughter—ngunit ang tuwa at kaligayahan sa loob ng aming munting tahanan ay hindi nawawala.
Merry Christmas and a Happy New Year sa inyong lahat, at magpatuloy nawa sa ating lahat ang magandang buhay ngayong 2008.